Krunica

Krunica  je vrlo stara marijanska molitva, koja se danas, nakon uvođenja otajstava svjetla sastoji od 200 Zdravo Marija. Između njih, na početku svakih deset Zdravo Marija, umetnut je Očenaš, koji molitvu dijeli na 20 desetica, nakon kojih se izgovara Slava Ocu. Tih 20 otajstava podijeljeno je na četiri jednaka dijela, četiri tematska kruga, koji obuhvaćaju Isusov život od  otajstva  začeća  Isusova,  preko  čudesa  i  propovijedanja,  pa  sve  do  njegove  smrti, uskrsnuća  i  uzašašća, i time se na temelju svetopisamskog teksta razmišlja o radosnim, svijetlim, žalosnim i slavnim otajstvima o kojima nam govori Evanđelje.

Po  svojoj  prirodi  molitva  krunice  zahtijeva  smireni  ritam  i  misaoni  element  kršćanske  meditacije, što  u  molitelja  pospješuje  razmatranje  otajstava  Gospodinova  života, kako  ih  je  moguće  spoznati  kroz  srce  one  koja  je  bila  najbliža  Gospodinu.   Zbog  toga je molitva  krunice  u  najužoj  vezi  s  Marijom , majkom  Isusovom  koja  je  bila  sjedinjena  s  Kristom  u  njegovu  spasiteljskom  poslanju.  Zato  je  molitva  krunice  istodobno  i  molitva  Mariji,  našoj  najboljoj  posrednici  i  zagovornici  kod  svoga  Sina, a  našega  Gospodina.

Povijesni razvoj krunice

Početkom 12.stoljeća na zapadu se širila  praksa recitiranja molitve “Zdravo Marijo”. Od te molitve, bio je poznat i recitiran samo njezin prvi dio , anđeoski pozdrav, i Elizabetin blagoslov. Tek pred kraj 15. stoljeća , kada se raširio običaj moljenja “Sveta Marijo”, bilo je pridodano izgovaranje imena Isus, i završni Amen.

Njemački kartuzijanac Henrik Kalkar podijelio je 150 Zdravo Marija na 15 desetki između kojih je umetnuo molitvu Oče naš.

Prvi dokument koji potvrđuje postojanje ili pokušaj, da se ujedini molitva ponavljanja Zdravo Marija s meditacijama otajstava uzetih iz Biblije , dolazi iz 15. stoljeća. Kartuzijanac iz  Kolna Dominik Pruski, predlaže jednu novu formu prema kojoj je moljenje Zdravo Marija svedeno na 50 puta, ali je svakoj molitvi Zdravo Marijo pridodano određeni odlomak Evanđelja. Ti odlomci bili su raspodijeljeni tako, da ih je 14 razmatralo  Isusov život prije početka javnog djelovanja; 6 njegovo javno djelovanje; 24 njegovu muku i smrt; te ostalih 6 Isusovo uskrsnuće, slavu i krunjenje Marijino. Ovakav način razmatranja otajstava spasenja dovodi i do podjele na tri velika otajstva: radosno, žalosno i slavno. Nakon što se ova  pobožnost raširila među vjernicima osjetila se potreba da se još oblikuje u smislu pojednostavljivanja.1521. g. dominikanac Alberto da Castello sveo je ova otajstva na svega 15, na način da ih je formulirao tako, da bi se oni razmatrali u obliku kratkog teksta ili bi se jednostavno ponavljali kratki zazivi iza svakog moljenja prvog dijela Zdravo Marijo.

Godinu 2003.  je  sveti  otac  papa  Ivan  Pavao  II. nazvao  ”Godinom  krunice”  proglašavajući  nova  otajstva  krunice: otajstva  svjetla,  te  tako  pozvao  cijeli  kršćanski  katolički  puk  na  molitvu  krunice.   Između  naglasio je :   ”Krunica  je  moja  najmilija  molitva !   Krunica  nas  smješta  u  živo  zajedništo  s  Isusom  po  srcu  Njegove  Majke.   Vi  ljubite  Isusovu  majku,  moleći  krunicu.   Potičem  Vas  da  ustrajete  u  toj  svojoj  pobožnosti  koja  Vas,  ako  je  ispravno  shvatite  i  živite, zasigurno, vodi  tome  da  sve  više  proničete  u  otajstvo  Krista,  našeg  Spasitelja ”    

 

KAKO MOLITI KRUNICU

razmatranja otajstava:

RADOSNA OTAJSTVA

ŽALOSNA OTAJSTVA

SLAVNA OTAJSTVA

OTAJSTVA SVJETLA